Λυπήθηκα... πολύ, που...
Σήμερα ξύπνησα με ένα βάρος στην ψυχή.
Με μια θλίψη.
Ήξερα ότι κάτι θα ακούσω. Κάτι θα μάθω. Κάτι στενάχωρο.
Και περίμενα... Μέχρι το μεσημέρι.
Δεν είναι άλλωστε, η πρώτη φορά.
Μου συμβαίνει... Όταν πρόκειται για κάτι που έχει ήδη γίνει, κι εγώ... απλώς το μαθαίνω. Και σχεδόν ποτέ, δεν μπορώ να κάνω κάτι.
Σήμερα….. δεν είχα καν τη δυνατότητα να πω, πόσο πολύ λυπήθηκα
Ευτυχώς…
Τουλάχιστον, δεν κινδυνεύω να μάθω τη μέρα που θα πεθάνω.
Με μια θλίψη.
Ήξερα ότι κάτι θα ακούσω. Κάτι θα μάθω. Κάτι στενάχωρο.
Και περίμενα... Μέχρι το μεσημέρι.
Δεν είναι άλλωστε, η πρώτη φορά.
Μου συμβαίνει... Όταν πρόκειται για κάτι που έχει ήδη γίνει, κι εγώ... απλώς το μαθαίνω. Και σχεδόν ποτέ, δεν μπορώ να κάνω κάτι.
Σήμερα….. δεν είχα καν τη δυνατότητα να πω, πόσο πολύ λυπήθηκα
Ευτυχώς…
Τουλάχιστον, δεν κινδυνεύω να μάθω τη μέρα που θα πεθάνω.
3 Comments:
Τι έγινε πουλί μου;;;;;;
Σφήγκα ή σφίγγα;
xe xe xe
@ mavri dalia:
@ glaros:
"τριαλαριάλα παπαριάλα" και... έπεται συνέχεια (πολύ φοβάμαι!!)
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home