Που θα πάει; Θα τον κάψω!!

Έλεος πια, με τα ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΑ!!!
Ή εγώ είμαι από άλλο πλανήτη φερμένη, ή όλοι αυτοί αφήνουν κάθε χρόνο τον δικό τους, και κάνουν «επιδρομή» στη γη με σκοπό να μας τρελάνουν (εμένα, και μερικούς άλλους που ξέρω).

Τα πάρτυ, δίνουν και παίρνουν. Μέσα κι εγώ. Μια χαρά, δε λέω. Ευκαιρία για χορό. Αλλά, είναι ανάγκη να κοπανιόμαστε σαν τους κολασμένους, με μουτσούνες, περούκες και τα συναφή; Γιατί πρέπει να πάω ντυμένη κλόουν, καλόγρια, πειρατής ή βασίλισσα του χιονιού; Τα ρουχαλάκια μου, δεν κάνουν;

Και η βόλτα στην Πλάκα; Γιατί πρέπει να σου βγει από τη μύτη. Γιατί πρέπει να γυρίσεις στο σπίτι σου, με καρούμπαλα στο κεφάλι από τις σφυριές, και χαρτοπόλεμο ακόμα και μέσα στο βρακί σου; (στην καλύτερη περίπτωση αυτό, γιατί στόχος τους είναι να σου «παραγεμίσουν» το στόμα).

Χρόνια τώρα, ονειρεύομαι το κάψιμο του Βασιλιά Καρνάβαλου. Γι αυτό, του χρόνου θα πάω στο χωριό μου (λίγα χιλιόμετρα μετά την Πάτρα). Στην πηγή το κακού.
Να τον μπουρλοτιάσω, να τον δω να καίγεται. Και μετά, να μαζέψω τα αποκαϊδια του και να τα πετάξω στη θάλασσα. Μήπως και τον εξαφανίσω.

Άντε, παιδάκια. Καλά μας ΚΟΥΛΟΥΜΑ (μια μέρα είναι κι αυτή, θα περάσει).
Και την Τρίτη το πρωί… τις ΜΑΣΚΕΣ μας, και δρόμο….