Οι σοκολάτες είναι προτιμότερες....

Γιατί δεν γράφεις λοιπόν? Οι σοκολάτες είναι προτιμότερες?
Τι δίκιο είχα , θα είπε. Τι ωραία που της την είπα, θα σκέφτηκε.
Στα κρυφά και στα μοναδικά του καθενός την διαδρομή μην βλασφημείς. Μην αυθαιρετείς – πως γίνεται να προλαβαίνουμε τις απαντήσεις του άλλου στο παιγνίδι : ερώτηση-παγιδα, ερώτημα -θέμα –, αιτία-αιτιατό, η έκθεση δομείται με πρόλογο- σώμα –επίλογο, δεν είναι δυνατό να γνωρίζουμε την δράση-αντίδραση που μας μαθαίνανε στο σχολείο, χρόνια μετά το ίδιο σχήμα , έγινε εμπειρία…Τι κρύβει ή ακόμα καλύτερα τι θέλει ο άλλος να κρύψει ?
Εχω λοιπόν 1-2-3 εαυτούς που σε κοιτούν κατάματα και σου μιλούν σαν να σε ξέρουν. Ολοι αυτοί.
Εχω λοιπόν 4-5-6-7 εαυτούς που αντέχουν εξίσου να αντιδρούν ..αλλά που να’ξερες και συ.
Που να’ξερα και όμως για να σε προλάβω. Ήθελα άραγε? Να σε προλάβω ? Αν ήθελα θα το έκανα, νομίζω. Ή μήπως πάλι όχι. Αν ήθελες θα είχες σταματήσει. Η μήπως πάλι όχι, νομίζω ?
Εχω λοιπόν 8-9-10 εαυτούς που τρέχουν, σταματούν, διαμαρτύρονται, διασταυρώνονται , αλλάζουν ρούχα, βάφουν τα μαλλιά τους, παραγγέλνουν σοκολάτες. Για τα παιδιά, για σένα, για όλους, και 1-2-3 πάμε από την αρχή. Όχι για να διορθώσω αλλά για προσθέσω λάθη, προβλήματα, λύσεις και ο σκληρός θέλει αναβάθμιση. 4-5-6-7 χρώματα του ουράνιου τόξου, το λευκό διαθλάται και τοξωτά ενώνει τις κορφές του Ταϋγετου, πάνω από τα χωριά του Ζυγού. Ας μην το πω λοιπόν, άσε μπορεί να το δούν και άλλοι. Ένα scania ανθρακί μεταλλικό πίσω μου του εκλεισε το μάτι. Μακρύς ο δρόμος να’χει να πορεύεται. «Τώρα που ανοίξανε οι δρόμοι , γεμίσαμε περισσότερα σύνορα από ποτέ» , είπε στα Φτερά του Ερωτα. Και έμεινα να κοιτώ , την ζωή μου, του, σου. Κτητικές αντωνυμίες -δανεικές ιστορίες.
Να το ράψεις το φουστάνι σου από τις χάντρες αυτές που μάζεψες από το δρόμο , αριστερό – δεξί, μία κι’άλλη μια, κι άλλη μια. Από τον δρόμο της επιστροφής, ο Κοντορεβυθούλης των Ονείρων σου.
1-2-3-4- ίσως και 5 γέμισες πουγκιά…χάντρες
Τόσο πολύ λοιπόν ήθελες να επιστρέψεις ? είπε
Τόσο πολύ ήθελα να μην χαθώ …απάντησα