Το Δώρο του Αη-Βασίλη

Η Χαρά, ήταν ένα κοριτσάκι ζωηρό, έξυπνο και εξαιρετικά "γλωσσούδικο". Η Μαμά της, έλεγε πάντα: "η γλώσσα της; μεγαλύτερη από το μπόι της". Αν και περί αυτού, δεν είχε "ιδίαν αντίληψιν" η Μαμά, δεδομένου ότι τη Χαρά την έβλεπε μόνο τα Σαββατοκύριακα, αφού εκείνη - μαζί με τον Μπαμπά - δούλευαν όλη την εβδομάδα, από το πρωί μέχρι το βράδυ. Την ενημέρωναν όμως η Γιαγιά και οι Θείες - γιατί μαζί τους μεγάλωνε η μικρή - για τις "ταρζανιές της".

Ως το πρώτο και μοναδικό - εκείνη την εποχή - εγγόνι και ανήψι όμως, της είχαν και μεγάλη αδυναμία. Της πρόσφεραν ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Παιχνίδια, ρούχα, βόλτες, αγκαλίτσες, κανακέματα, νανουρίσματα. Ότι, ζητούσε. Δεν της έλλειπε ΤΙΠΟΤΑ.
Τίποτα, εκτός από... την ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ της. Η αγκαλιά της Μαμάς της και τα παιχνίδια με το Μπαμπά της - που της δίνονταν με το σταγονόμετρο - και, ένα ΑΔΕΛΦΑΚΙ, που τόσο λαχταρούσε. Ένοιωθε ότι μεγάλωνε μόνη της. Και ήταν, μόνη της.

Μέχρι που... Εκεί κάπου στις αρχές καλοκαιριού του ΄74, οι γονείς της της ανακοίνωσαν ότι, δεν χρειάζεται πια να μένει στης Γιαγιάς γιατί, η Μαμά θα σταματήσει να δουλεύει.

- "Από Σεπτέμβρη που θα ανοίξουν τα σχολεία, θα μένεις στο σπίτι μας. Θέλεις;"

- "Σας αγαπάω πολύ"

- "Και τα Χριστούγεννα - αν είσαι καλό παιδί - ο Αη-Βασίλης θα σου στείλει ένα δώρο"

- "Τι;"

- "Ένα ΑΔΕΛΦΑΚΙ"

- "Πειράζει, να αγαπάω το μωρό πιό πολύ;"

- "Όχι Χαρούλα μου, δεν πειράζει"

Το μωρό, γεννήθηκε τη νύχτα της 26ης Δεκεμβρίου και, η Χαρά ένοιωσε σαν να της χάρισαν τον κόσμο όλο!!!

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!

Με Υγεία, πάρα πολλή Αγάπη, Χαρά & Ευτυχία