Νύχτες ή Μέρες?

Γιατί οι νύχτες, είναι διαφορετικές από τις μέρες;

Είμαι εγώ αυτή που κάθε πρωί, νοιώθω δυνατή, ικανή και ασφαλής; Που νοιώθω έτοιμη να πάρω μεγάλες αποφάσεις, να βάλω σε τάξη τη ζωή μου και να μεγαλουργήσω στη δουλειά μου; Που νοιώθω ότι μπορώ, να δώσω νόημα στην κάθε μέρα μου, να αγαπήσω και να μισήσω τους ανθρώπους όπως «θέλω» και όχι όπως «πρέπει», να τους δώσω ευκαιρίες και να απαιτήσω τις δικές μου.

Κι αν είμαι εγώ αυτή, τότε… ποια είναι εκείνη που τις νύχτες μαζεύεται, κουλουριάζεται, φοβάται, τρομάζει, απελπίζεται, πονάει; Ποια είναι εκείνη που νοιώθει ότι ζει στο «τίποτα» για το «τίποτα», ότι δεν αφορά κανέναν και, τρέμει στην ιδέα ότι θα πρέπει να αντέξει κι άλλο, ενώ δεν θέλει;

Τι είναι αυτό που βγάζει στο «φως» της νύχτας τον άλλο εαυτό μου;
Ή μήπως ο άλλος μου εαυτός, είναι αυτός που λέει «καλημέρα»;

Θέλω να ξυπνήσω κάποια φορά στο «φως» της νύχτας, και να ξεκινήσω τη μέρα μου… ανάποδα.