MORE

some people get by
with a little understanding
some people get by with a whole lot more
I don't know why you gotta be so undemanding
one thing I know
I want more
I want more (and I need all the love that I can't get to)
I want to know
Why d'you get scared to feel so much?
to let somebody touch you?
so hot,
so cold,
so far
so out of control
hard to come by, and harder to hold
some people get by with a little understanding
some people get by with a whole lot more
I don't know why you gotta be so undemanding
I want more (and I need all the love I can get)
there are parts of me that don't get nervous
not the parts that shake
you won't get what you deserve
you are what you take
learning to cry for fun and profit
I'm not done yet
counterfeit dollars or the English zloty
anything I can get
some people get by with a little understanding
some people get by with a whole lot more
I don't know why you gotta be so undemanding one thing I know
I want more

(Sisters Of Mercy -1990)

τα 40 και κατι ...και πέρα αλλά όχι πολύ πέρα...

Shape up - Wake up...the time is Now ..
εχουν ήδη μια πορεία, την εμπειρία , την άποψη και την γνώση ...

αλλά ....

ΟΧΙ ΤΟ ΞΕΦΤΙ .....

Χρονια σας Πολλά

Ποτέ την Κυριακή...

Είπα κι εγώ, μετά από - ούτε και που θυμάμαι πόσους - μήνες, να πάω στην Εκκλησία. Λόγω της ημέραααας... Κυριακή γαρ (μήπως και δω Θεού πρόσωπο - λέμε τώρα).

Σε κατάσταση λίγο "έδώ να πέσω, εκεί να πέσω" από το ξενύχτι και την κρεπάλη των δύο προηγούμενων ημερών, αλλά... "Κυρία". Με τη φουστίτσα μου, τις γόβες μου, το σακκάκι μου το κυριλάτο.

Και μην φανταστείτε ότι, πήγα μια "σωστή" ώρα. Μόλις ένα μισάωρο πριν την απόλυση. Παρ΄όλα αυτά η Μαμά, μου είχε φυλάξει θέση - ευτυχώς - γιατί αλλιώς θα κινδύνευα να σωριαστώ από τη ζαλάδα και τη νύστα.

Και αφού επιτέλους, τελείωσε το "μαρτύριό μου" - στο οποίο εγώ υπέβαλα τον εαυτό μου, κι έτσι δεν μπορώ σε κανέναν να τα "χώσω" - και είπα ότι θα πάω σπίτι μου, να πιω ένα "ριμαδοκαφέ" μπας και έρθω στα ίσα μου, έγινε η... φοβερή συνάντηση.

Η Μαμά, πλησιάζει μια γηραιά κυρία, την αγκαλιάζει, την ασπάζεται και της δίνει τις ευχές της (παίζει ακόμα το "Καλή Χρονιά"), αποκαλώντας την "θεία μου". Ωχ, και δεν μας βλέπω να ξεμπερδεύουμε", σκέφτηκα. Εννοείται ότι, η Μαμά με τράβηξε κοντά για να με συστήσει στη θεία - η οποία θεία, λέει, ήταν μακρινή ξαδέρφη της γιαγιάς.

- "Από δω η κόρη μου".

- "Η κόρη σου; ΦΤΟΥ ΣΟΥ κοπέλα μου. Να ζήσεις".

Ευτυχώς που - λόγω της μυωπίας - φορούσα τα γυαλιά. Διαφορετικά, τα "σκάγια" θα είχαν πάρει σβάρνα το αριστερό μου μάτι (που είναι και το "τσακίρικο").

- "Παντρεμένη;" ρώτησε η θεία.

- "Όχι" είπα, με χαμόγελο μέχρι τ΄αφτιά, χωρίς να φανταστώ τι θα επακολουθούσε (αυτή η "έλλειψη" φαντασίας, μου έχει στοιχίσει πολλά!!!)

- "Γιατί;"

- "Δεν έτυχε..." είπα, ήρεμη ακόμα αν και... το ΄βλεπα να ΄ρχεται...

- "Αν σου κάνω ΠΡΟΞΕΝΙΟ, παντρεύεσαι;"

Επειδή σ΄αυτό το "θεματάκι", είμαι "παλιά καραβάνα", δεν κώλωσα καθόλου, και απάντησα (πάντα με χαμόγελο):

- "Όχι".

- "Γιατί;" ξαναρώτησε η θεία (όχι που δεν θα ρώταγε).

- "Γιατί θεία μου, αν ήταν να το κάνω με αυτό τον τρόπο, θα το είχα ήδη κάνει. Αφήστε που.......".

Το ΄κοψα, όμως. Είπα να μην προκαλέσω - τόσον τη θεία, όσον και τα Θεία - και προσγειωθεί κανένα καντιλέρι στο κεφάλι μου.

Η θεία - μάλλον - δεν άκουσε την απάντησή μου (ή δεν θέλησε να την ακούσει) και συνέχισε:

- "Έχω τον ανιψιό μου, τον γιο της αδελφής μου. Είναι λίγο μεγάλος βέβαια - 45 χρονών - αλλά, καλό παιδί. Εσύ, πόσο χρονών είσαι;"

- "Σαράντα" είπα, έχοντας "κάνει γαργάρα" το ένα επιπλέον (διότι, άντε μου και σιχτίρ που θα πω 41, πρωί-πρωί Κυριακάτικο, και με την στίμπλα στο μάτι).

- "Ε, εντάξει. Δεν είσαι και ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ...".

Όπως καταλαβαίνεται, μετά απ΄αυτό, η θεία "υπόγραψε" την... καταδίκη της (και μαζί, είχε υπογράψει την καταδίκη της και η Μαμά, αλλά... ας πρόσεχε...).

Βούτηξα τη Μαμά από το μπράτσο και, έχοντας ήδη κάνει τα δύο πρώτα βήματα προς την έξοδο, είπα στη θεία:

- "Θεία μου να μας συγχωρήσετε, αλλά θα πρέπει να φύγουμε. Θα έχει ξυπνήσει ο Χρήστος μου, και θα με περιμένει στο σπίτι για καφέ. Χάρηκα για τη γνωριμία και, σας ευχαριστώ που με σκεφτήκατε. Τους χαιρετισμούς μου, στον ανιψιό σας".

Οι "κατάρες" της Μαμάς, ακόμα ηχούν στ΄αφτιά μου αλλά, και οι κατάρες οι δικές μου, θα ακολουθούν τη θεία για όλο το υπόλοιπο του βίου της (που δεν βλέπω να είναι και πολύς!!)

ΤΑΞΙΔΙΑ...ΤΑΞΙΔΙΑ

Τύπος ξυπνά το πρωϊ και έχει 1 μικρό καρούμπαλο πάνω απο κάθε φρύδι...
Κοιτά τον εαυτό του στον καθρέπτη..."Μπά...κουνούπια ..συμμετρικα..." λέει..
με το πέρασμα της ημέρας αυτά άρχιζαν να μεγαλώνουν..ελάχιστα ...αλλά μεγάλωναν..
2η μέρα...τα καρουμπαλάκια..είχαν μεγαλώσει λίγο ακόμα...( ο τύπος άρχισε να ανησυχεί πραγματικά...)
3η μέρα...χειρότερα , είχαν πάρει σχήμα, σχεδόν άγγιζαν τα φρύδια του...

Πανικός...
Αλειφές
Γιατροί
Βιοψίες
Κοντρα αλειφές
Αρχίζει το ψάξιμο..

1ος γιατρός στην Αθήνα : Μόλις τον βλέπει..εγώ δεν ξέρω τι είναι αλλά έχω έναν καλό συνεργάτη στην Θεσ/νίκη
2ος γιατρός στην Θεσ/νικη : Κοιτάει , τα καρουμπαλάκια...μεγαλώνουν . Τι να σας πώ...εγώ δεν ξέρω , έχω όμως έναν πολύ καλό φίλο & εξαίρετο επιστήμονα στο Αμβούργο
3ος γιατρός στο Αμβούργο ...Κοιτάει καλά - καλά ....θολώνει το μάτι του ...του λέει , δεν έχω να πώ τίποτα γι'αυτό....αλλά θα σου πρότεινα να πάς να σε δεί ενας γκουρού στο Δελχι.

15 ώρες μετα : Δελχί....
Βρώμα - χάλι, αγελάδες παντού, μια τέντα και γύρω από την τέντα ουρές ο κόσμος...
Φτάνει ο τύπος κοντά, πλησιάζει ...τον γκουρού σκύβει και του δείχνει τα καρούμπαλα ...
Τον κοιτά ο γκουρού με το βλέμμα της απολυτης αταραξίας ...
Τον ξανακοιτά...και λέει ήρεμα .." Ταξίδια"

Ο τύπος τά χασε...
"Τι εννοείς?"
Γκουρού : " Ταξίδια, είπαμε...
Ο τύπος " Τι ταξίδια...μόνο αυτό έχεις να πείς...? Τι είναι αυτο που έχω? Φάρμακα, κανα χάπι..."
Γκουρού : Ταξίδια , γιατί σε λίγο αρχίδια θα βλέπεις "

αμε γειά σου !!!!!!!



τρυποκάρυδος

Heart Beat

Έπεσε για ύπνο. "Πήρε" τη γνωστή θέση, που πάντα τον βόλευε.

Μπρούμυτα.

Με το κεφάλι ακουμπισμένο στο στρώμα και γυρισμένο από την αριστερή μεριά.

Να ακούει τους χτύπους της καρδιάς του και ν΄αποκοιμιέται.

Νανούρισμα γλυκό...

Οι ρυθμικοί χτύποι, γίνονται άτακτοι.

Ο ήχος τους, όλο και δυναμώνει. Διαπερνά το στρώμα.

Κλείνει τ΄αυτί του με το μαξιλάρι. Δεν καταφέρνει τίποτα.

Ο ήχος, δυναμώνει περισσότερο.

Γίνεται φωνή..... Γίνεται κραυγή....

- Με "πιέζεις".

- Με "πνίγεις".

- Μου στερείς το "οξυγόνο".

- Χρειάζομαι ΟΞΥΓΟΝΟ, για να ζήσω.

- ΑΛΛΑΞΕ ΘΕΣΗΗΗΗΗ.....

After party...

Ξημερώνει Αη Γιαννιού και λέμε τρελή χαρά!
Όχι λώγο γιορτής, αλλά κλίνει ο κύκλος!!!

χρόνια πολλά, χρονιά πολλά, χρονιά πολλά, χρονιά πολλά, χρονιά πολλά, χρονιά πολλά, χρονιά πολλά, χρονιά πολλά, χρονιά πολλά, χρονιά πολλά, χρονιά πολλά, χρονιά πολλά, χρονιά πολλά, χρονιά πολλά, χρονιά πολλά, χρονιά πολλά, χρονιά πολλά

Αν το ακούσω άλλη μία φορά.....γκρρρρρ....

Ανεμομαζώματα ανεμοσκορπίσματα!

Αγάπες, Ειρήνες, Ευτυχίες και διάφορες άλλες θείες έβαλαν τα καλά τους και βγήκαν βόλτα...τις υπόλοιπες μέρες; Στη λαϊκή και δε προλαβαίνουν να υποθέσω, ναι;

Ντριν, ντριν!
_……Έτσι μωρέ για τα χρόνια πολλά....μπλα μπλα μπλα...
_Βρε καλώς το, καφέ; (που ήσουν τον υπόλοιπο χρόνο;)

Θέλει να είναι το πρώτο sms της χρονιάς (κάτι σα διαγωνισμός) αλλά το τι κάνει, πως φέρεται, πόσο πονάνε οι πράξεις; Α! Άλλο αυτό, άλλο αυτό μη μπερδεύεσαι!

Μαζεύτε τους! και τα δένδρα και τις μπάλες και τους Αη Βασίληδες και τους τάρανδους και Αη στην ευχή λέμε!

Το ποστάκι αφιερωμένο στους ήρωες που ξέρουν να είναι εδώ πέρα απ τις γιορτές!

Σ αυτούς που οι ευχές τους είναι καθημερινές και η αγάπη τους δε τραγουδιέται αλλά βιώνεται!